تمنای عشق...

تمنای دیدنت ، بوسیدنت ، در آغوش کشیدنت ...

مدتی است که رهایم نمی کند !!!

تو همیشه عاشقم بودی و نمی دانستم !

تو در هر حال مرا می دیدی و نمی دیدمت !

تو در هر کار همراهم بودی و لمست نمی کردم !

هر شب نوازشم می کردی که آرام بخوابم و احساست نمی کردم!

چه بود که سالها عاشقیت را نفهمیدم و ندیدمت ؟!

چه شد که لحظه ای دیدم و مدهوش شدم ؟!

سالها بیتابی ام برای تو بود و نمی دانستم !

چه خوب که یافتمت !!

ولی دریغ که تو در تمام لحظاتم هستی و من از بیشترش غافلم !!!

چرا مرا فراموشکار آفریدی که اینگونه عاشقیت را هر لحظه از یاد بَرَم !؟

کاش می دانستی چه دردی دارد هنگام هوشیاری که می فهمی حتی لحظه ای فراموش کرده بودی !

کاش می دانستی بی بازگشت بودن بعضی لحظات چه طعم تلخی دارد که فراموش شدنی نیست !

کاش می توانستی تو هم دوری از خودت را حس کنی !

آن وقت دیگر مرا فراموشکار نمی آفریدی !!

دلم تنگ است ...

دلم از بی وفایی هایم گرفته ..

دلم تنگ عشق بازی با توست !

ولی دریغ که این حس خجالت رهایم نمی کند که در آغوشت بگیرم !

از تو شرم دارم ..

شرم غفلتم ،

بی وفاییم ،

نافهمیم !!

چرا هنوز عاشق منی ؟!

چرا با دیدن این همه بی وفایی سرد نمی شوی ، رهایم نمی کنی ؟!

آری ، تو راست می گویی ...

من عاشقی بلد نیستم که خیال می کنم با این چیزها عشق کمرنگ می شود !!!

عشق ابدی تو مرا از رو بُرد !!

تسلیمم .