مهربانی

دیرگاهیست که تنها شده ام

                                        قصه غربت صحرا شده ام

وسعت درد فقط سهم من است

                                        باز هم قسمت غم ها شده ام

دگر آئینه ز من با خبر است

                                        که اسیر شب یلدا شده ام

من که بی تاب شقایق بودم

                                        همدم سردی یخ ها شده ام

کاش چشمان مرا خاک کنید

                                       تا نبینم که چه تنها شده

چون عاشقی

        امد

سزاوار

    نباشد

این گفتار که:

                  خدادرقلب

                   من است.

شایسته تر انکه گفته اید:

                من درقلب خداوندم