مرد

برای مردی که تنها رفیقش سقف و دیواره...

        شباشم ابری و دلگیر اونم از دود سیگاره...

                 یه مرده خسته از راهو که خستس از زمین خوردن...

که سقف آرزو هاشم خلاصه میشه تو مردن...

              نخواست باور کنه اینو که رسم روزگار اینه...

                         که تنها همدم شب هاش یه مشت آهنگ غمگینه...

که عشقش جا زدو رفت و از این غمگین ترم میشه...

کسی که قصش این باشه کسی که با یکم گریه با این آهنگ سبک میشه...

    آره دیوونگی کردی ولی مردونگی اینه...

          که جز این سقف و این دیوار کسی اشکاتو نمیبینه...

                همش از خود گذشتن بود که این خاصیت مرده...

   که طعم شور هر اشکی نمک گیرش نمیکرده